Belki önce bir yemek
yeriz..
Filim izleriz kırmızı kanepede.
uzanıp.. romalılar gibin
Ben seni öpmenin ne güzel
olduğunun hayaliyle,
unuturum hep kaçırırım dialogları
öyküler yazarım, içi hep devrik
cümlelerle dolu.
İnceyim kırılganım sertim ve kaba..
ve kederleniyorum
seni hatırlayamadığım hergün de...
Şiir yazmak için geçmişe uzattığım elim
camdan kırılgan, geleceğe uzanıyor..
büyük bir uğultu var içeride...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder